Dit keer verliep het marmeren niet zo heel vlot. Het was dan ook drie jaar geleden en ik was ervan overtuigd dat ik wist hoe het moest.
Dus ik bracht alles in gereedheid en had G. gevraagd om me te assisteren. Maar bij het uitspoelen van de lijmresten liep het mis want ook de verf verdween. Dat vond ik eigenaardig want anders lukte alles prima. Toch maar eens een tweede sjaal geprobeerd met "niets" als resultaat en nog wist ik niet wat er aan de hand was. Dus besloot ik het maar op te geven .
Tot, mijn echtgenoot heel vanzelfsprekend opmerkte : " je hebt de zijde toch wel gebeitst ? " Toen stond ik aan de grond genageld ! Dat was het, het beitsen met aluin , dat was ik vergeten. Door de stof te beitsen nemen de vezels de verf op.
Het was alsof ik bij hem in de leer was geweest ! ( manlief was jaren getuige van allerlei creatoestanden ten huize ymme).
G. was ondertussen naar huis en ik zou eens gaan beitsen. Maar hoeveel aluin had ik nu weer nodig op 1 liter water. Dat stond in een Duitstalig boekje dat, zo bleek, met een hoop boeken mee was naar de kringwinkel. Dus ik zou het eens opzoeken via google. Ik typ: " zijde beitsen met aluin ".
En dan kijk ik mijnheer Alzheimer in de ogen want wat zie ik verschijnen: juist: " creaymme ", mijn eigen blog waar ik eenvoudig alles terug vind. ( schrikwekkend vind ik het, om aan geen mensen te vertellen.)
Om het kort te maken, we zijn terug begonnen en nu wel met resultaat.
